به رابطه خود افتحار کنید
یک رابطه خوب که بتوان به آن افتخار کرد چیزی فراتر از قرارداد ترکمنچای و عهدنامه گلستان است که آدم بیاید تکه ای از جغرافیای تن و روانش را به نام کسی سند بزند. اینکه کسی آدم را برای خودش بخواهد چیز بدی نیست ولی اینکه بیایی برای کسی مرز تعیین کنی ، خط قرمز بکشی و حتی قهر کنی که چرا دختر یا پسر فامیلت تو پیج اینستگرامته؟ یا اینکه حتی آمار مخاطبین دفترچه تلفن طرف را هم داری اصلا بیانگر حواس جمع بودن نیست
- اوایل قربان صدقه غیرت انحصار طلبی ات میرود و تو هم کلی خوش خوشانت خواهد بود که خداروشکر درکم میکند.
- اما زمان که میگذرد و شخصی که مورد این همه توجه تو قرار گرفته ، احساس حبس بودن میکند.
- عمق فاجعه اینجاست که تو قصد داشتی تا عشقت را برای خودت نگه داری اما کار به جایی رسیده است که او احساس میکند زندانی توست
- بد نیست بین ما جا بیوفتد که گاهی هم فاصله بگیریم و ببینیم برمیگردد یا نه.
- باید قبول کرد که عشق مالکیت نیست که تو به کسی بگویی “فلانی تو مال منی” نه این اطلا درست نیست.
- عشق این است که فلانی حتی اگر هزارتا بهتر و رنگارنگ تر از تو دیدی باز هم خودش را به متعلق به تو بداند. تعلق و مالکیت زمین تا آسمان فرق دارد.